Selam Begüm. Doğruyu söylemek gerekirse bu yazıyı yazacağım günü iple çekiyordum ve taslağını yıllar önce kafamda çıkarmıştım. Vakit tamamlandığında yazacak ve bavulumu kapatırken "Yayınla" tuşuna basıp, devasa patlamayı arkasına alıp slowmotion ile yürüyen nikolas keyç gibi poz kesip ufukta doğmakta olan güneşe doğru yol alacaktım. Ancak, tüm bu holivuud usülü fantezilerimi gerçekleştiremedim yarim. O gün aklımda olanları bugün yazamadım. Kim bilir belki de Nikolas keyçlik sana yakışıyordu, benim payıma ise dönüp bakmadığın patlamalar kalıyordu.
Bugün, hiç istemediğimi defalarca söylediğim ama aslında çok istediğim birşeyden vazgeçeceğimi öğrendim. Sanırım buruk mutluluk nedir diye sorsalar şekil-a diye şu anki ruh halimi örnek olarak gösterirdim. Bu hissiyata alışkanlık mı demeli yoksa insanın içinde yer alan statükoyu koruma arzusu mu bilmiyorum nasıl tarif edeceğimi. Kısaca hayatta dediğimiz bu kitapta eski sayfayı kapatarak yeni bir sayfayı açmanın dayanılmaz ağrısı var üzerimde Begüm.
Kapatmak üzere olduğum bu sayfayı bu yazıyı yazmamın tam 6 yıl 36 gün öncesinde, hatta şöyle daha çarpıcı söyleyeyim 2226 gün öncesinde yepyeni şekilde açmıştım önüme. Aslında sayfa değiştirmek hep zor gelmişti bana, uzun yollar ve bitmeyen baş ağrıları yaşatıyordu. Ancak ne olursa olsun, ne tür sancı yaşanırsa yaşansın sonuçta başarmıştım. Teknik resim masasına temiz sayfayı serip, masanın üstündeki kalem koymak için yapılmış oyuğa henüz açmış olduğum kalemleri özenle dizer gibi dizmiştim tüm umutları ve planları önüme. Elbette kolay olmayacağını biliyordum. Bazen duru bir su gibi akacaktı sayfaya çizdiklerim, bazen de bir volkan gibi taşacaktı hatalarım. Belki de defalarca masanın bir kenarında duran silgime uzanacaktım tüm bu hatalarımı düzeltmek için. Nitekim herşeye hazırdım, elimden geldiğince iyi bir niyetle.
Seni ise tüm bu planların ve umutların içerisinde tam 2190 gün önce görmüştüm. Çatallı sesin ve güzel endamınla hayatımda yeni açtığım sayfaya henüz ilk paragraftan girmiştin. Roman yazmaya niyetliyken vazgeçip şiir yazmak istedim daha ilk dizeden giren senin için. Hiç şiir yazmışlığım da yoktu ama senin uğruna elimden geleni yaptım. Üstelik sadece sen yoktun bir çok güzel hikaye de biriktirdim bu 2226 gün içerisinde(onları da part2'de yazarım artık). Ve sanırım artık sonlanıyor Begüm. Seni ilk gördüğüm yeri, buluşma gününün heyecanından kabız olup sancılar içinde sana açıldığım ve artık kapalı olan kafeyi, işe giderken ayarlayarak sanki tesadüfmüş gibi karşılaşmamızı sağladığım köşeyi ve her sabah akşama kadar vakit geçirdiğim masaya ulaşmak için yarı uykulu girdiğim o çıkmaz sokağı yani sana dair bana son kalanları artık arkamda bırakıyorum.
Hayata dair en garip fenomenlerden birisi de çocukluk arkadaşlarımızla son kez saklambaç oynadığımızı veya bir insanı son kez gördüğümüzü bilmeden bunları gerçekleştirmiş olmamızdır. Tıpkı çok sevdiğim Karagöl'e son kez gittiğimi ya da son kez Hopa'nın nemli havasını ciğerlerime çektiğimi bilmediğim gibi. Gittim ve son kez yaptım bunları. Tıpkı bunlar gibi son kez yaptığımı bilmediğim ve tekrar yapmak istediğim sana dair şeyler de olduğu gibi. Tekrar seni Apart'ının önüne bırakıp, beraber yürüdüğümüz yoldan yine yürümeyi, son kez olsun aynı sofraya oturup, her gelişinde rahat edesin diye balkona kurduğum şark köşesinde loş ışıkla aydınlanan yüzünü incelemeyi öyle isterdim ki. Okusan bunları şaşıracaksın biliyorum. Nasıl diyeceksin, bunca yıl, bunca kırgınlık ve mesafe diyeceksin. Ancak düşündüğünün aksine ne seni ne de benliğini istiyorum artık. Sanırım tek istediğim o günlerdeki aşık, mutlu, umutlu Murat'tan başka bir şey değil. Yani bilmiyorum kafam karışık anla işte beni. Yazdıklarımdan analiz et beni yar!
Yine de ayrılmadan önce son kez Apart'ın önüne gidip, son kez beraber arşınladığımız yoldan küçük prensin çölde su kuyusunu aradığı gibi sallana sallana geçeceğim bu şehri terk-i diyar eylemeden önce. Tıpkı geldiğim gün olduğu gibi yüzü gülen, umut ve mutluluk dolu gibi davranarak tüm bunları son kez yapıp, belki de gerçekleşmemesi en iyisi olan hayallerin ve sana dair anıların üstüne son küreği atacak ve son kez yasını tutacağım Begüm. Bir veda havası eşliğinde...
Son kez. Hoşçakal iki gözüm. Hoşçakal...
